Ward knalt op WK Challenge in Samorin

We wisten dat Ward Goethals meer dan één cartouche kan lossen die de tegenstand wegblaast. Maar op het WK Challenge in Slovakije vlogen de vonken eraf. Alles viel in de juiste plooien. Zevende op een WK. En een selfie met Frodeno. Dit is hoe Ward zijn topdag beleefde.

In juni 2019 slaagde ik er in Geraardsbergen in om me rechtstreeks te kwalificeren voor het WK Challenge in Slovakije (1.9km – 90km – 21km). Dit wou ik heel graag eens beleven, en ik twijfelde dan ook niet om dit slot aan te nemen. Jammer genoeg gooide corona ook hier roet in het eten en werd het event tot driemaal toe uitgesteld. Dit weekend was het dan toch eindelijk zo ver. Jammer genoeg was de opkomst niet zo groot zoals andere jaren, wellicht door de gewijzigde datum. Maar dat kon mij niet deren.

Autopech

Ik vertrok pas op vrijdag met mijn broer als personal driver (wat een luxe!!) naar Slovakije, voor een tocht van een dikke 1200km. Jammer genoeg kenden we motorpech in het zuiden van Duitsland, en hebben we ons daar een zestal uur in een garage zitten opjagen over het feit dat de dienstverlening bij de VAB erbarmelijk was. Bijna niet te bereiken, geen oplossingen vinden, ondertussen quasi geen communicatie … Ze konden blijkbaar geen vervangwagen vinden … Een dikke vette buis voor de VAB!! Uiteindelijk werden we ’s avonds nog met een taxi naar een hotel gebracht in Passau. De volgende morgen zijn we er gelukkig toch in geslaagd een vervangwagen te vinden die ons naar Samorin moest brengen.

De zaterdagmiddag dus pas aangekomen in het fantastische olympische complex, gelukkig toch nog iemand gevonden om mijn registratie in orde te brengen (was maar tot ’s middags eigenlijk), en net op tijd om de Collins cup bij de heren te volgen. Een heel leuk concept met enkel de beste 12 atleten ter wereld die het tegen elkaar opnamen in een strijd Europa-Amerika-Team International. Enkele van mijn ploegmaten hadden mij uitgedaagd (met beloftes over liters bier die ik onmogelijk kon negeren) om een selfie met de beste triatleet aller tijden te maken. Ik ben hier met glans in geslaagd, maar groupie spelen is toch niet echt mijn ding. Maar alles voor de beloning van de MTV-pussies!

De laatste dagen waren allesbehalve een ideale voorbereiding voor de wedstrijd. Neem daarbij nog eens het feit dat ik al een hele tijd niet veel meer loop door aanhoudende knieperikelen, en ik wist dat alles serieus zou moeten meezitten om hier een topprestatie neer te zetten. Maar ik was heel relaxed en kwam vooral om te genieten. En ik wist ook wel de vorm goed was, enkel over het volume zat ik met wat vraagtekens.

Raceday

Waar het gisteren windstil was, stond er vandaag een heel strakke wind. Dit beloofde niet alleen voor het fietsen, maar dit zorgde er ook voor dat de Donau meer op een zee leek. Het zwemmen zou dus een gevecht worden. Vooral de eerste kilometer was het af en toe happen naar adem, maar al bij al heb ik vrij relaxed kunnen zwemmen. Met een temperatuur van 17,3 graden had ik in het begin wel niet veel overschot. Alles op rustig Blaarmeersen-tempo gezwommen, benen sparen voor wat nog komen moest. Na 36 minuten kwam ik uit het water.

Eens op de fiets wist ik wat mij te doen stond: gewoon knallen op mijn favoriete onderdeel. Ze hadden de bedoeling gehad van er een heel snel parcours van te maken, en na een korte aanloopstrook moesten we op een autostrade gewoon 2x op en af rijden. Vier keer twintig kilometer gewoon rechtdoor ‘boren’. Maar ze hadden er blijkbaar niet bij stilgestaan dat de wind hier een lelijke rol kan spelen. En het is ook niet bepaald plat. Reeds voor het eerste keerpunt zag ik aan mijn gemiddelde snelheid dat het terugkeren ferm zou tegenvallen. En dat was ook absoluut zo. Het was vooral een mentale strijd, en kilometers aftellen tot het volgende keerpunt. De tweede keer terugkeren had ik het minder lastig, ook wel omdat ik enkel nog atleten opraapte en zelf niet meer werd ingehaald. De eerste 40km kwamen er mij toch zeker 5 hardrijders voorbijgesneld. Ik kan nu zelf wel een stukje fietsen, maar hier was het motto duidelijk: ‘be humble, Ward’ 😊 Na 2u17 fietsen aan een gemiddelde van 39.1 km/u kwam ik de wisselzone binnen. Ik voelde wel meteen dat de benen zeker nog goed waren.

Beslist om van in het begin toch meteen een strak tempo te proberen lopen en zien waar ik zou uitkomen. Bij het begin van de tweede ronde (3 rondes van 7 km) moest ik het tempo iets terugschroeven en begon de knie ook wat op te spelen. Het loopparcours was continue draaien en keren, veel stukken op gras en zand, en dat is natuurlijk ook niet bevorderlijk. Maar wonder boven wonder kon ik dit tempo nog vrij vlot aanhouden en was mijn laatste ronde zelfs iets sneller dan mijn tweede. Op geen enkel ogenblik heb ik eigenlijk echt afgezien, dat had ik op voorhand absoluut niet durven hopen. Na 4u27 minuten kwam ik megacontent over de finishlijn. Hiermee werd ik 7de in mijn agegroup en 90ste overall op 388 starters.

Mentale boost

Ik heb wel al meerdere goede halve triatlons gedaan, maar deze steekt er voor mij zeker bovenuit. Hoe vreemd het misschien ook klinkt met al die rechte stukken, het fietsen was misschien wel één van de lastigste parcours die ik al gedaan heb. Daar was iedereen het precies wel over eens. En ik heb nooit sneller gelopen op een halve triatlon dan hier. Gezien de aard van het parcours en de minimale voorbereiding is dit zeker een verrassing. I brought my A-game at the right time 😉!!

Dit was een weliswaar korte, maar onvergetelijke belevenis. Racen in zo een prachtige setting en tussen al die toppers, dat is puur genieten en het heeft mij ook wel naar een hoger niveau getild. Wat ben ik blij dat ik dit jaar terug op niveau heb kunnen racen, en gewoon vooral dat ik dit allemaal terug kan doen, en hopelijk nog even kan blijven doen. Waar het er vorig jaar naar uitzag dat het wel eens gedaan kon zijn met triatlons doen, is dit mentaal echt een hele opsteker!! Ik ben nog niet versleten 😊

Een speciale dikke merci aan Maarten voor het gebruik van zijn fiets, en natuurlijk aan mijn broere voor het supergezelschap en de lange taxiritten!!! A lot of love is your part 😊!!

Wat kijk ik uit naar Ironman Bolton met onze MTV-brigade volgend jaar!!!!!