Simon Pauwels Belgisch kampioen crossduatlon U23

Een Belgisch kampioen in onze rangen! Hoe is het mogelijk. Simon Pauwels is Belgisch kampioen crossduatlon bij de beloften. Hij doet zelf het relaas van de wedstrijd in Emines (Namen).

Zaterdag 2/10 stond al lang met een groot rood kruis in mijn agenda aangeduid: het nationaal kampioenschap crossduatlon. Wat keek ik uit naar deze wedstrijd, bijna 2 jaar na mijn laatste crossduatlon. De laatste weken begon de droom ook te leven dat ik bij de U23 wel eens kort vooraan zou kunnen eindigen, wat me alleen maar extra motiveerde.

Voorbereiding

De voorbereiding richting BK liep uitstekend. Ik liep tijden die ik nooit tevoren heb gelopen en duwde waardes op de fiets die ik nooit tevoren heb geduwd. De conditie zat dus wel snor. Toch was er even wat paniek, wanneer ik 2 weken voor het BK ziek werd en een mijn zwaarste trainingen niet kon afwerken naar behoren. Dit zorgde toch voor lichte nervositeit en een gevoel van onzekerheid. De voorbereiding kon niet beter afgesloten worden dan de ledenvergadering de avond voor de wedstrijd waar ik nog kon genieten van heerlijk pilsje! Jammer dat het bij 1 biertje moest blijven, maar die andere biertjes halen we wel op een andere keer in.

Laatste uren voor de wedstrijd

De start was voorzien om 11 uur in Emines, dat is in de buurt van Namen. Dit betekende dus vroeg opstaan. Gelukkig kon ik rekenen op mijn uitstekende entourage (mama en papa) die mij tot daar zouden brengen. Hierdoor kon ik langer slapen en ontbijten onderweg naar Namen. Het ontbijt was dik in orde met verse pannenkoeken van mama. Tegen 9 uur aangekomen in Emines, een pittoresk Waals dorpje waar 2 man en een paardenkop wonen. Meteen begonnen aan de verkenning van het fietsparcours. Mooi rondje van 12 kilometer met om en bij de 200 hoogtemeters en enkele technische passages. Ideaal voor technische fietsers die ook hoge vermogens kunnen duwen. Een rondje op mijn lijf geschreven, wat me goede moed gaf. Na de verkenning van de fietsronde aan de loopopwarming begonnen. Daar voelden de benen meteen stroef aan. Wat niet veel goeds betekende…

De wedstrijd zelf

Stipt om 11 uur werd het startschot gegeven voor 6 kilometer lopen, 24 kilometer mountainbiken en 3 kilometer lopen. Leuk om aan de start te staan met (inter)nationale toppers zoals Tim Van Hemel, Seppe Odeyn … Het eerste lopen kon ik niet het tempo ontwikkelen zoals vooropgesteld. Ik rekende erop om 3:25’-3:30’/km te lopen wat op training ook steevast lukte. Maar de stroeve benen in de opwarming kwamen ook naar voren in de wedstrijd waardoor ik 3:40’/km liep. Na 6 kilometer kwam ik als 14de de materiaalzone in en zat ik helemaal alleen. Dit beloofde een zwaar fietsnummer te worden, helemaal alleen strijden tegen mannen die in groep konden samen rijden. Daardoor besliste ik in de materiaalzone even te wachten aangezien de 15de slechts een tiental seconden achter mij liep. Eens op de fiets voelden de benen veel beter aan. Ik kon meteen mijn tempo ontwikkelen en met ons 2 raapten we 2 atleten op en lieten ze meteen achter. Op de technische passage, halfweg de eerste ronde bleek mijn compagnon de route toch een pak beter te zijn dan ik waardoor ik hem moest laten rijden. Zo zou het nog 18 kilometer alleen harken worden op het fietsparcours. Ik slaagde er wel nog in om een hoog tempo te ontwikkelen en iedereen achter mij af te houden. Toen sloeg ik aan het rekenen en realiseerde mij dat ik op dat moment als eerste U23 rondreed wat mij dus de nationale titel zou opleveren.

Ongeveer halfweg de laatste ronde kwam er iemand aansluiten bij mij op de technische passage waar ik niet meer kon rijden door gedubbelde atleten. Al snel hadden we door dat we beiden U23 waren en dus aan het strijden waren voor de eerste plaats. Hij plaatste dan ook een demarrage na de technische passage die ik niet kon beantwoorden. Ik had echter nog voldoende in de tank en wilde mijn eigen tempo nog blijven ontwikkelen. Die demarrage kwam hem overigens duur te staan want 1 kilometer verder kwam ik mijn directe concurrent voorbijgereden. Hij had met zijn demarrage zich volledig leeggereden en stond geparkeerd op de stukken vals plat bergop. Dat gaf me nog meer moed om zo de titel proberen te grijpen. Na het fietsen had ik hem op een 30-tal seconden gereden. Een comfortabele voorsprong indien ik niet meer zou stilvallen tijdens het laatste loopnummer. De benen zaten volledig verzuurd, maar ik slaagde er toch in om nog een hoog tempo te ontwikkelen in de laatste 3 kilometer lopen. Dit resulteerde uiteindelijk in een eindtijd van 1u30 min, 10de plaats algemeen op 153 deelnemers en de nationale titel bij de beloften. Wat een dag, wat een prestatie! Daar gaan we van genieten en meerdere biertjes op drinken, onder andere diegene die ik heb moeten laten staan op vrijdagavond op de ledenvergadering.