Eindelijk weer samen!

Na enkele bubbelritten wilden we eindelijk nog eens met de hele club samen zijn. Wat als we ons eigen loopevent zouden organiseren? Een trailrun als teambuilding? Puik idee! Tot toch weer enkele MTVers het gas opendraaiden.

De hunkering om alle clubgenoten terug te zien, was groot. Er zijn links en rechts dan wel al wedstrijden, door het verbod op supporters en afterparty’s, lukt het quasi nooit om nog eens met een grote groep van de club samen te zijn. Joyce en Gino organiseerden daarom hun eigen loopevent met als uitvalsbasis hun huis in Kluizen. De Clusatrail was geboren. De deelnemers verdeelden zich over twee afstanden over de rustige wegen en boerenwegels van Kluizen, Ertvelde en Oosteeklo. Leuk was dat iedereen wel een loopmaatje van zijn eigen niveau vond. Op de 12km toonden nieuwe leden Paz en Bert zich rappe duivels. Lisa-Marie had haar hond meegebracht en maakte er een canicross van.

Op de halve marathon bleef de groep lang samen. Tot er na 16km er een paar het vuur aan de lont staken. Simon, die nog nooit een halve marathon had gelopen, bolde als eerste binnen. 4:17 per kilometer is geen onaardig tempo voor “een trainingske”. Bram en Ben volgden niet veel later. En ook de rest druppelde heel snel erna binnen. Mondmaskers op en attaqueren aan de recuperatietafel. Nog even alle coronamaatregelen uitzweten en we doen dat nog eens over met een langere après.

We waren nu al blij om nog eens samen te zijn. En vooral dat het op een druilerige lentedag, die meer weg had van een doorsnee dag in de herfst, gelukkig twee uur lang droog bleef voor onze Clusatrail. Voor en na kletterde de regen met bakken tegelijk naar beneden. De onverharde stukken lagen er wel modderig bij, de benen waren gevlekter dan het vel van een jachtluipaard.

Fijn ook dat enkele MTVers zich opofferden om de groepen met de mountainbike te begeleiden als seingever en waterdragers. Topteam, topatleten!